Скрих лицето си
Μες στις παλάμες μου κρατώ
το όνειρο που ράγισε
το όνειρο που μάτωσε
μ’ εκείνο το φιλί
Κι όπως με κοίταζες γλυκά
ψιθύρισες δειλά ένα γεια
και στη φτωχή μου την καρδιά
έπιασε βροχή
Κι έκρυψα το πρόσωπό μου
για να μη με δεις
μη σου μείνει η εικόνα αυτή
και στεναχωρεθείς
μα όταν έκλεισες την πόρτα
τα χαράματα
τότε ξέσπασα αγάπη μου σε κλάματα
Και φωνάζω τ’ όνομά σου
σπάω πράγματα δικά σου
και το άδικο με πνίγει
που τελειώσαν όλα ξαφνικά
Και με μένανε θυμώνω
που έκρυψα καλά τον πόνο
και σε άφησα να φύγεις
από τη ζωή μου έτσι απλά
Μες στις παλάμες μου κρατώ
το σύννεφο που έμεινε
το σύννεφο που έγινε
το δάκρυ απ την ψυχή
Θυμήθηκα όσα ζήσαμε
μισήσαμε ή αγαπήσαμε
και στη φτωχή μου την καρδιά
πάλι έπιασε βροχή
В дланите си пазя
мечта разкъсана,
мечта кървяща
и онази целувка
Когато сладко ме погледна,
прошепна ми "здравей" свенливо
и сухото ми сърчице
докосна дъжд звънливо
Когато сладко ме погледна,
прошепна ми "здравей" свенливо
и сухото ми сърчице
докосна дъжд звънливо
И скрих лицето си,
да ме видиш да не можеш,
да не ти напомня нищо този образ и да не се тревожиш
Името ти пак крещя,
твоите неща троша.
Задушава ме несправедливостта,
че всичко толкова взезапно свърши.
И на себе си съм бесен,
че скрих болката добре
и те оставих да си идеш
от живота ми тъй лесно.
В дланите си пазя
небето, което остана,
небето, което се превърна
в сълза от душата.
Спомних си онуй, което изживяхме,
мразехме или обичахме,
и в бедното ми сърчице
дъжд отново се изсипа
gopata, Giwrgos © 13.04.2009