Avaa kun kaduin
Χαράματα στην πόρτα μου, άραγε ποιος χτυπάει;
Χαράματα στο σπίτι μου, ποιος να ‘ναι, τι ζητάει;
Άνοιξε και μετάνιωσα, συγγνώμη σου ζητάω.
Εγώ είμαι η γυναίκα σου, που ακόμα σ’αγαπάω.
Με ξύπνησες χαράματα απ’ το ζεστό κρεβάτι,
τώρα που ήρθες είν’ αργά, καινούρια βρήκ’ αγάπη.
Άνοιξε και μετάνιωσα, συγγνώμη σου ζητάω,
εγώ είμαι η γυναίκα σου, που ακόμα σ’ αγαπάω.
Την πόρτα μου στην άνοιξα ακόμη μια φορά
και μου ‘φερες στο σπίτι μου τη μαύρη συμφορά.
Άνοιξε και μετάνιωσα, συγγνώμη σου ζητάω,
εγώ είμαι η γυναίκα σου, που ακόμα σ’ αγαπάω.
Την πόρτα αυτή δικαίωμα δεν έχεις να χτυπάς,
εκεί που ήσουν μέχρι εχθές, εκεί να ξαναπάς.
Άνοιξε και μετάνιωσα, συγγνώμη σου ζητάω,
εγώ είμαι η γυναίκα σου, που ακόμα σ’ αγαπάω.
-Aamusella ovellani, tosiaan kuka koputtaa?
Aamusella kotonani, kuka se on, mitä haluaa?
Avaa kun kaduin, anteeksi sulta pyydän.
Olen vaimosi, joka vielä sua rakastaa.
Mut herätit aamusella lämpimästä vuoteesta,
nyt kun tulet on myöhäistä, uuden löysin rakkauden.
Avaa kun kaduin, anteeksi sulta pyydän.
Olen vaimosi, joka vielä sua rakastaa.
Oveni sulle avasin vielä kerran
ja mulle toit kotiini mustan onnettomuuden.
Avaa kun kaduin, anteeksi sulta pyydän.
Olen vaimosi, joka vielä sua rakastaa.
Tätä ovea oikeutta ei sulla ole koputtaa,
sinne missä olit eiliseen asti, mene taas.
Avaa kun kaduin, anteeksi sulta pyydän.
Olen vaimosi, joka vielä sua rakastaa.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 13.04.2009