Omuncoli di provetta (N. Gatsos)
Είμαι μια στάμνα ραγισμένη έν’ ακυβέρνητο καράβι που χρόνια τώρα περιμένει τη μοίρα του να καταλάβει. Είδα καπνούς θριάμβους ήττες και το γυμνό σπαθί του μπόγια, είδα κι άλλόκοτους προφήτες με κούφια χρυσωμένα λόγια. Aδιάφορα περνάν της γης τα τρένα κανένα δε σταμάτησε για μένα. Μα εγώ με τα παιδιά μαζί του δρόμου Ανάστασή έχω κάνει τ’ όνειρό μου και μέσ’ από βροχή κι ανεμοζάλη το φως μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει. Τις νύχτες μελετάν οι γλάροι των άστρων τις γεωμετρίες κι εγώ με πήλινο λυχνάρι για πεθαμένες ψάχνω Τροίες. Αχ ανθρωπάκια του σωλήνα ποτέ δεν βγήκατε ταξίδι εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα, Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξείδι. Aδιάφορα περνάν της γης τα τρένα κανένα δε σταμάτησε για μένα. Μα εγώ με τα παιδιά μαζί του δρόμου Ανάστασή έχω κάνει τ’ όνειρό μου και μέσ’ από βροχή κι ανεμοζάλη το φως μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει.		Sono una brocca incrinata una nave senza governo che da tanti anni aspetta di capire il suo destino. Sconfitte ho visto trionfi e fumi e la spada sguainata del boia, ho visto anche profeti strani dalle parole vuote scintillanti d'oro. Indifferenti passano i treni della terra nessuno per me si è mai fermato. Ma insieme coi ragazzi della strada io ho fatto del mio sogno una Resurrezione e in mezzo alla pioggia e alle ventate inseguo la mia luce ovunque mi conduca. Quando è notte studiano i gabbiani le geometrie delle stelle e io con una lucerna di cotto vado in cerca delle defunte Troie. Ah omuncoli di provetta mai siete partiti per un viaggio là dove viveva Bubulina, Idra, Psaràs e Galaxìdi. Indifferenti passano i treni della terra nessuno per me si è mai fermato. Ma insieme coi ragazzi della strada io ho fatto del mio sogno una Resurrezione e in mezzo alla pioggia e alle ventate inseguo la mia luce ovunque mi conduca.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 15.04.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info