Knowing home | ||
Χείλη μου μοσχοστάφυλο και ροζακί μου στόμα μπρούσκο φιλί στη Μυτιλήνη λόγια στυφά στη Σαντορίνη Δέντρο γεμάτο με φωλιές και σκιερό μου σώμα σκήτη κρυφή στο Άγιον Όρος βαθύς γκρεμός σε κάθε όρος Ώριμο πετροκέρασο και τραγανό μου στόμα σκαλί φιλί στο Παλαμήδι στη Μάνη λαβωμένο φίδι Πέστροφα χρυσαφένια μου και γάργαρο κορμάκι στα Βοδενά σ’ είχα χορτάσει στα Τρίκαλα μ’ είχες ξεχάσει Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις και άδικα με τυραννάς σαν ένα ξένο με παιδεύεις και σαν δικό σου με πονάς Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω με κάποιον άλλο μ’ απατάς χρόνια μαζί σου ταξιδεύω χωρίς να ξέρω πού με πας Πατρίδα μου και προσφυγιά και σώμα που μου λείπει στην Αττική ξενιτεμένη και στην Αμμόχωστο θαμμένη Μουριά χωρίς τα φύλλα της που τα `φαγε σκουλήκι υφαίνοντας πρωί και βράδυ το γαλανόλευκο σκοτάδι Με κάποιον άλλο με μπερδεύεις και άδικα με τυραννάς σαν ένα ξένο με παιδεύεις και σαν δικό σου με πονάς Με κάποιαν άλλη σε μπερδεύω με κάποιον άλλο μ’ απατάς χρόνια μαζί σου ταξιδεύω χωρίς να ξέρω πού με πας | My lips are muscatel * and my mouth rozaki *: for a dry kiss on Mytilini * harsh words on Santorini * A tree, full of nests and full of shadow, such is my body... a hidden hermitage on mount Athos *, with a deep ravine in every mountain. A cherry, mellow white-hearted and crisp, that is my mouth. each stair is a kiss in Palamidi * and in Mani *, a wounded snake ... My golden trout, my gurgling little body, in Vodena * I had enough of you in Trikala * you had forgotten me. You are confusing me with someone else and tormenting me unfairly. treating me as badly as a stranger and hurting me like your close kin. I am confusing you with someone else, you are cheating me with another. I am travelling with you for years now without knowing where you take me. You are the country where I am at home, and where I am a refugee, you are also my body that I am missing. In Attica you are gone as an emigrant, and in Ammochostos you're gone and buried. A mulberry without its leaves, which were eaten by a worm spinning, day and night, the blue and white darkness. You are confusing me with someone else and tormenting me unfairly. treating me as badly as a stranger and hurting me like your close kin. I am confusing you with someone else, but I am afraid to tell you and I am collecting the pieces of you, and I am, desperately, loving you. | |
Geeske © 07.03.2006 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info