You were the moon
Πράσινο σκοτάδι απ’ τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
πού `μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ’ είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ’ έσβησ’ η ανατολή.
Green darkness coloured by your eyes
poured out once more tonight, to find me
and the house turned into a petrified forest
whose trees seemed like standing crosses.
A desolate song [made] of blood, [made] of snow
is weeping among my old papers
like my miserable body which won't grow old
and let me throw it away in the fire.
You were the moon and I was a bird
I took wing to reach to you
And just as I had got close enough for a kiss
sunrise made you vanish.
Geeske © 09.06.2005