A remorseless wind
Ένας άπονος αέρας
μ’ έχει φέρει ως εδώ
και στο γύρισμα της μέρας
είπα να σε ξαναδώ
Μου `πες κάποτε μια λέξη
όταν ζούσα μοναχός
κι ήτανε σαν να `χε βρέξει
δύο μερόνυχτα ο θεός
Όλη νύχτα η βρύση στάζει
φλέβα που έχει πια κοπεί
σαν βροχή και σαν μαράζι
σε μια τσίγκινη σκεπή
A remorseless wind
has swept me as far as here,
and with the return of the day,
I thought to see you again.
You once said a thing to me,
when I was living in solitude,
and it was as if God had made it rain
for two days and two nights.
All night long the faucet drips,
a vein already severed,
like the rain and like the blues
on a zinc plate roof.
Geeske © 09.06.2005