Iliso
Εκεί που άλλοτε κυλούσε ο Ιλισός
εκάθισα κι έκλαψα, μισός ερωτευμένος.
Κάποια πατρίδα θα `φερα στο νου,
ν’ ανθίζει στα μετόχια τ’ ουρανού,
με θάλασσες πιο μέσα κι ακρογιάλια
κι ολόφωτα τις νύχτες μανουάλια
καλή πατρίδα, ήσουνα κι εσύ
χρισμένη και σε τύλιγαν κισσοί
και θερινά φεγγάρια’ τον ψαλμό
τον ένιωσα σαν κόμπο στο λαιμό,
που λύθηκε στα χείλη μου κι εχάθη
στις όχθες του Ιλισού, στου μπαρ τα βάθη.
Allí donde antaño fluía el Iliso
me senté y lloré medio enamorado.
Me gustaría traer a la mente cierta patria
que floreciera en los predios* del cielo
con mares más adentro y litorales
y manualia** llenos de luz por las noches
buena patria, tú también estabas
ungida y te envolvían hiedras
y lunas estivales: el salmo
lo sentía como nudo en la garganta,
que se me ha desatado en los labios y se ha perdido
por las riberas del Iliso, en el fondo del bar.
Avellinou © 22.04.2009