Erídano

Αν ήταν να κυλήσει ο ουρανός
σαν ύπνος κι απαλός Ηριδανός,

με φως σβησμένο να `ρθει να καθίσει
σαν φίλος και τη νύχτα να κυλήσει

ως την αυγή, κρατώντας μου τα χέρια
στο σχήμα της γιορτής μου με τ’ αστέρια,

πάλι να `ρχόταν λίγο να καθήσει
και τους αιώνες πίσω του να κλείσει,

ως την αυγή ως την αυγή.


Ojalá pudiera derramarse el cielo
cual sueño y el terso Erídano,

con su luz apagada viniera a sentarse
como un amigo y fluyera por la noche

manteniendo mis manos hasta la aurora
en la figura de mi fiesta con las estrellas...

o que viniera a quedarse un ratito
y cerrara tras sí los siglos

hasta la aurora, hasta la aurora.

Avellinou © 22.04.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info