Era un vanto dell'alba (N. Gatsos - Lorca)
Ήταν καμάρι της αυγής
και καβαλάρης όμορφος.
Τώρα μια χούφτα χιόνι.
Γύρισε κάμπους και βουνά
και πανηγύρια πέρασε
στην αγκαλιά των κοριτσιών.
Ποιος το ‘λπιζε να γίνουνε
τα μούσκλια τα νυχτιάτικα
στεφάνι στα μαλλιά του;
Era un vanto dell'alba
ed un bel cavaliere.
Ora è un pugno di neve.
Percorse pianure e monti
passò tutte le sagre
tra le braccia delle ragazze.
Chi lo sperava che diventassero
i cespugli notturni
corona sui suoi capelli ?
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 11.05.2009