Fiera
Κοίτα πιο πέρα εκεί μπορεί να τη δεις.
Εκεί πέρα, αν πιστεύεις θα τη βρεις
Σαν αέρα· νιώσε κι εσύ τη Fiera.
Από την άκρη του ονείρου, κάπου στου ήλιου τη δύση,
στην αγκαλιά της ομίχλης η νύχτα είχε γεννήσει
το πιο παράξενο κι όμορφο πλάσμα,
μάλλον της φύσης το όγδοο θαύμα.
Fiera δίνει δροσιά στον αέρα,
κάνει τα φίδια να κυλιούνται πιο πέρα.
Σε ξεχάσαν παντού οι φοβισμένοι ανθρώποι
και μαραζώνουν ολάκεροι τόποι.
Υπάρχουν τρόποι υπάρχει αλήθεια,
υπάρχουν δρόμοι στα παραμύθια.
Τώρα είναι άδεια η γυάλινη σφαίρα,
κοίτα έξω υπάρχει η Fiera.
Αρχίζει η μέρα τη βλέπω να κρύβεται στο φως,
την ψάχνει ο αέρας πιο πέρα· γυρνάει μονάχος και τυφλός.
Ακούω γέλια κι αμέσως μου ψιθυρίζει στ’ αυτιά
"καλημέρα..."
Έχει τα χέρια απλωτά κι ένα ζευγάρι φτερά,
στέκεται όρθια ή χορεύει στης βροχής τα νερά
που καθρεφτίζουν μυστικά και καμώματα
των ανθρώπων τα πικρά και μονοκόμματα.
Μέσα απ’ τη λάσπη βρίσκει πάλι ένα κρυφό μονοπάτι
και με κοιτάζει από μένα σαν να περίμενε κάτι.
Τέτοιο γινάτι μ’ έχει μαζί παρασύρει
σαν "αγαπώ" που ποτέ του δε χαλάει χατήρι.
Έχει λυτά τα μαλλιά της, στα μικρά δάχτυλά της
σκαρώνει χάρτινα καράβια σαλπάρουν τα όνειρά της,
κοχύλια στ’ αυτιά της και χίλια χρόνια μπροστά
ακούει να γίνονται τ’ αδύνατα απ `το τώρα, δυνατά.
Κρατάει τα δάκρυα στα μάτια κλειδωμένα
κι η περηφάνια της κοκκίνισε μελάνι στην πένα·
σ’ άσπρο χαρτί δε το χωράει τ’ όνομα της,
Fiera
Look further- there you might see it.
Right there, if you have faith you'll find it
Like air· you too feel the Fiera.
From the edge of dream, somewhere at the sunset,
in the mist's embrace the night had given birth to
the strangest and most beautiful creature,
probably nature's eighth miracle.
Fiera - gives freshness to the wind,
makes the snakes crawling far from here.
The frightened people in every place forgot you
and entire places are decaying.
There are ways - there is truth,
there are ways to the fairytales.
Now the crystal sphere is empty,
take a look outside there is Fiera.
The day begins I see her hiding in the light,
the wind is searching for her· he wanders alone and blind.
I hear laughter and he whisper straight in my ears
"goodmorning..."
She has the arms wide open and a pair of wings,
is she stood up or is she dancing in the waters of rain
that mirror secrets and deeds
of the people bitter and abrupt.
From the mud she's finding again a hidden path
and she's staring as if she expected something from me.
Such a piece has swept me away
like an "I love" that never denies a favour.
She has her hair down, in her little fingers
she's making paper ships - her dreams set sail,
shells on her ears and a thousand years ahead
she listens to how the unattainable at present, gets possible.
She's keeping the tears locked in the eyes
and her pride turned the ink in the pen to red·
her name can't fit on white paper,
Fiera
Piper87 © 11.05.2009