Saturday night
Μοσχοβολούν οι γειτονιές
βασιλικό κι ασβέστη,
παίζουν τον έρωτα κρυφά
στις μάντρες τα παιδιά.
Σαββάτο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός Ανέστη,
ένα τραγούδι του Τσιτσάνη
κλαίει κάπου μακριά.
Πάει κι απόψε τ’ όμορφο
τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,
από Δευτέρα πάλι
πίκρα και σκοτάδι.
Αχ, να ’ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο
κι ο Χά-, κι ο Χάρος να ’ρχονταν
μια Κυριακή το βράδυ.
Οι άντρες σχολάν’ απ’ τη δουλειά
και το βαρύ καημό τους
να θάψουν κατεβαίνουνε
στο υπόγειο καπηλειό.
Και το φεγγάρι ντύνει, λες,
με τ’ άσπρο νυφικό του
τις κοπελιές που πλένονται
στο φτωχοπλυσταριό.
Πάει κι απόψε τ’ όμορφο
τ’ όμορφο τ’ απόβραδο,
...
The neighbourhoods smell sweetly
of basil and fresh whitewash
Hidden games of love
played over the wall by the kids
My dear, my lovely Saturday night
Christ rising at Easter
A Tsitsanis song
weeping in the distance
It's passing tonight, once more, passing
the lovely Saturday night
and by Monday again
all bitterness and shadow
If all our life could be
Saturday night
If Death could come to us
one Sunday late at night...
The men who lost their jobs
and their heavy load of grief
they go to bury it
in the underground drinking place
And the moon is dressing, you'd swear,
in her white bridal gown
the young girls going out to wash
at the slum's washing place
It's passing tonight, once more, passing
the lovely Saturday night
...
Geeske © 14.06.2005