Leftovers
Στραβοπατάει ο καιρός ξεχασιάρης σοφός
μια λάθος κίνηση και δίνει αλλού τα γιατρικά του χάδια
μ’ άδεια χέρια μ’ αφήνει κι εγώ ο ξυπόλητός του εχθρός
χορεύω πάνω σε στάχτες κι απομεινάρια.
Με γέλια ανάρια θα ζητιανέψω τις μνήμες
θα τις φορέσω απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη
και σαν χορτάσω από αυτές θα τους σκαρώσω δυο ρίμες
κι ό,τι απομείνει σαν στιγμή μου ανάκατη
κράτα τη χρόνε, πες μου πως να ξεμπλέξω
από όσα μέσα μου έχω και γύρω μου αντέχω
κι όσα στις πλάτες μου δικά τους άφησαν να διαλέξω
με ό,τι έχει μείνει θα αλλάξω τους κανόνες να παίξω.
Στάχτη πατάω στη στάχτη
πάρτε τα όλα πρέπει να ξαναρχίσω, να χτίσω
από το τίποτα να βγάλω και να μείνει κάτι,
το μονοπάτι μ’ ένα ποτάμι θα γεμίσω.
Με κουρέλια θα κεντήσω δυο αστέρια στον ουρανό
θα καρφιτσώσω μιαν ευχή για κάθε μέρα
κι αν δε φτάσει ούτε αυτό τότε θα βρω κηπουρό
ζωή και χρώμα να φυτέψει στα καμμένα.
Θα γίνω ο πιο μικρός καρπός από κριθάρι
το πιο ελάχιστο κι απλό του κόσμου πράγμα
μες στο γουδί θα λιώσω το τελευταίο απομεινάρι
κι ίσως σ’ αυτό να χρωστάμε τα πάντα.
Απομεινάρια παντού από το τίποτα χτίζω τα πάντα στο νου
Απομεινάρια παντού στα σκουπίδια σας βρίσκω το φως του ουρανού
Απομεινάρια παντού λύνω τα μάγια ενός καιρού σιωπηλού
Απομεινάρια παντού κι ηλιοραπάρω μέχρι να φύγω γι’ αλλού
Παραφυλάει ο καιρός ύπουλος, σιωπηλός,
κάνει αμάν να μου λύσει τα μάγια, σαν όλα τ’ αρπάγια
που σέρνει στον ιστό του ο πονηρός
της ζωής και για μένα μαζεμένα έφερε αποφάγια.
Με δάφνες και βάγια σε κουρασμένο γαϊδούρι
θα με ανεβάσει, λέει, ψηλά σε δοξασμένη ανηφόρα
και σαν θα φτάσουμε εκεί, θα με σταυρώσει για γούρι·
εκτός αν του χαρίσω το αύριο για το τώρα μεγάλη ώρα·
πες μου πως να ξεμπλέξω.
Να του μπερδέψω με αλήθεια τα χνάρια
Παζάρια δε κάνει· θα με πετάξει, μάλλον, έξω
ας γίνει έτσι, έχω φίλους καλούς στ’ απομεινάρια.
Ρέλικα μάτια τεμπέλικα,
πάρτε μου τ’ όνειρο, πρέπει να ξυπνήσω, να ζήσω
απ’ το μηδέν τα νιάτα ως τα γέρικα
θέλω να δω, γι’ αυτό τον κόρφο μου θα φτύσω,
θα τραγουδήσω για να μπορέσω να συνεχίσω,
θα μου χαρίσω λουλούδια και δάση
κι αν φτάσει πρώτος, τότε πάλι εδώ θα γυρίσω,
θα γονατίσω και θα γίνω με το χώμα ένα και θα με χάσει.
Θα γίνω αστρόσκονη, του σύμπαντος σκουπίδι,
θα μαγαρίσω τα πιο όμορφα φεγγάρια
κι αφού θα χάσω μια για πάντα το σανίδι,
θα ηλιοραπάρω με τα δρομοαπομεινάρια.
Time is stumbling - a forgetfull wise
just a wrong move and he gives elsewhere his healing strokes
he leaves me empty-handed and I hisbarefoot enemy
dance upon the ashes and leftovers.
With flowback laughter I'll beseech the memories
I'll wear them inside and out
and having being satisfied with them I'll make up two rhymes
and what is left like a messed up moment
Time, please keep it tell me how to detach
from all i have inside and all i bear around me
and chose what they left on my backs
with what is left I'll change the rules to play.
Ashes - I'm stepping on ashes
take it all away - I've got to restart, to construct
to take something outta nothing and still something to be left,
i'll fill up the path with a river.
With rags I'll knot two stars in the sky
i'll pin a wish for every single day
and if all this still ain't enough then i'll find a gardener
to plant life and colour on what is scorched.
I'll become the smallest seed of wheat
the minimal and simplest thing in the world
in the mortar I'll melt the last leftover
and maybe to that we're owing everything.
Leftovers everywhere - from scratch I set up everything in mind
Leftovers everywhere - in your rubbish I"m finding the light of sky
Leftovers everywhere - I'm breaking the spell of a silent era
Leftovers everywhere - and i'm sun-rapping till I'm gone for someplace else
Time is waiting round the corner - sneaky, silent,
he's trying hard to break my spell, like all the prey
he attracts to his net, how sly
he brought to me as well some gathered remnants.
With laurels and palms on some tired donkey
he says he'll take me on, high on glorified uphill
and having arrived there, he'll crucify me just for luck·
unless i give him the tomorrow in place of now - big time
tell me how to untangle.
To confuse his trails with truth
He ain't bargain· he'll probably throw me out
so be it, I have some good friends at the leftovers.
Relics - inert eyes,
take away my dream, I have to wake up, to live
from zero my youth till my elder age
i want to see, and so I'll spit on my back,
I'll sing in order to be able to go on,
I'll lay in front of me flowers and forests
and if he arrives there first, then i'll return here again
I'll kneel and and get one with the ground and he'll lose me.
I'll turn into stardust, a junk of the universe
I'll defile the prettiest moons
and after I'll lose the plank once and for all,
I'll sun-rap with the road-leftovers.
Piper87 © 11.05.2009