With Hector
Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα μα εγώ αγαπούσα ξέρεις πιο πολύ εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα ήθελες να ‘σαι εσύ ο δυνατός μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο για ‘μένα ήτανε φίλος πιο πιστός Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε για της ψυχής του την πατρίδα Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα που λέει το παραμύθι του τυφλού Κι εμένα με τρομάζει όταν νυχτώνει το μαύρο που σκεπάζει στην καρδιά το βλέμμα σου κι εκείνη τη φιλία που είχαμε σαν ήμασταν παιδιά Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε για της ψυχής του την πατρίδα Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα μα βγήκε από τα τείχη και σκοτώθηκε για της ψυχής του την πατρίδα Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα		They used to call you Achillea but, you know, who I loved more were those whom life forgets alone without love, home and kiss They used to call you Achillea you wanted to be the powerful one but the world filled with pain was, for me, more loyal I've always been with Hector who knew he had no hope but he came out of the walls and fought for his soul's land I've always been with Hector You whom they called Achillea were lain at the edge of the shore by that secret wound on the heel as the blind man's fairy tale says And I get frightened when it gets dark by the black that covers the heart your glance and that friendship we had when we were children I've always been with Hector...
k13739, Paula © 11.05.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info