On liian aikaista
Ένα συναίσθημα αργό, καθώς τελειώνει
κάτι που άρχισε δεν ξέρω πόσα χρόνια
κι είναι πολύ νωρίς ακόμη νύχτες με τρυζόνια
θα `ρθουν πολλές, και πάντα η μνήμη θ’ αλλοιώνει.
Είναι πολύ νωρίς,
είναι νωρίς ακόμη.
Κλείνω στο χέρι μου μια παιδική παλάμη,
και απαλά μέσα στον ύπνο της ψυχής
με νανουρίζει χαμηλόφωνο ποτάμι.
Είναι πολύ νωρίς,
είναι νωρίς ακόμη
μ’ ένα συναίσθημα αργό καθώς βραδιάζει.
Tunne hidas, kun päättyy
joku joka alkoi- en tiedä montako vuotta sitten
ja on vielä aikaista öitä kirskunoineen
tulee paljon, ja aina muisto muuttuu.
On kovin aikaista,
on aikaista vielä.
Suljen käteeni lapsen kämmenen,
ja kevyesti sielun unessa
mulle hyräilee matalaääninen joki.
On kovin aikaista,
on aikaista vielä
tunne hidas kun ilta saapuu.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 16.05.2009