Nei porti lontani (T. Livaditis)
Στα λιμάνια τα μακρινά
χαθήκανε εφτά παιδιά
μα η καρδιά τους συχνά γυρνά
στη γειτονιά τους την παλιά.
Ήταν τότε μια συντροφιά
που τρέλαινε κάθε γωνιά
μα το βράδυ πλατιά πανιά
ανοίγαν κι έφευγαν μακριά.
Κι ένας ένας πάνε κι οι εφτά
σκορπίσανε στην ξενιτιά,
μα ο καημός τους πικρά ρωτά
υπάρχει πάντα η γειτονιά;
Στα λιμάνια τα μακρινά
θαμμένοι τώρα οι εφτά
μα το βράδυ πλατιά πανιά
θ’ ανοίγουν πάντα τα παιδιά.
Nei porti lontani
si persero sette ragazzi
ma il loro cuore sovente torna
al loro vecchio quartiere.
Erano un tempo una compagnia
che faceva impazzire ogni angolo
ma sul far della sera ampie vele
spiegavano e se ne andavano lontano.
E ad uno ad uno se ne vanno tutti e sette
si dispersero in terre straniere,
ma il loro dolore mestamente chiede
esiste ancora quel quartiere?
Nei porti lontani
sono sepolti adesso i sette
ma sul far della sera ampie vele
sempre spiegheranno i ragazzi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.05.2009