Nella pianura (T. Livaditis)
Μες στον κάμπο, καμιά φορά,
το τρένο σταματά,
μπροστά σαν φάντασμα ορθός
στις γραμμές είναι κάποιος τρελός
κοιτάζει και χαμογελά
και πάλι το τρένο κυλά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
Μες στη νύχτα, καμιά φορά,
κάποιος σε σταματά,
εκεί σαν φάντασμα χλωμός
ο παλιός σου στέκει εαυτός,
με πίκρα τώρα σε κοιτά
και τέλος κι αυτός προσπερνά.
Ζωή μου, πήγες χαμένη.
Nella pianura, certe volte
il treno si ferma,
davanti, ritto come un fantasma
sulle rotaie c'è un tizio matto,
guarda e sorride
e il treno riparte.
Vita mia, sei andata perduta.
Dentro la notte, certe volte
un tale ti ferma,
lì, come un fantasma pallido
sta il tuo vecchio te stesso
tristemente ti guarda adesso
e alla fine anche lui si allontana.
Vita mia, sei andata perduta.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.05.2009