L'aube
Κοντά στα ξημερώματα, κοντά στα ξημερώματα
Και πριν να βγει ο ήλιος
Την πόρτα μου εχτύπησε, την πόρτα μου εχτύπησε
Ένας χαμένος φίλος
Που ήσουν φίλε κι άργησες, που ήσουν φίλε κι άργησες
Τα χρόνια έχουν φύγει
Η πόρτα που σου άνοιξα, η πόρτα που σου άνοιξα
Χίλιες πληγές μ’ ανοίγει
Κάθε ρυτίδα σου καημός, κάθε ρυτίδα σου καημός
Κάθε ματιά σου πόνος
Και στα λευκά σου τα μαλλιά, και στα λευκά σου τα μαλλιά
Του χωρισμού ο χρόνος
Vers l’aube, vers l’aube
Et avant le lever du soleil
A ma porte a frappé, à ma porte a frappé
Un ami perdu
Où as-tu traîné, mon ami, et t'es en retard où as-tu traîné, mon ami
Les années ont passé
La porte que je t'ai ouverte, la porte que je t'ai ouverte
M'éveille mille blessures
Chacune de tes rides est souffrance,
chacune de tes rides est souffrance
Chaque regard une douleur
Et tes cheveux blanchis et tes cheveux blanchis
Disent l’heure de la rupture
www.projethomere.com © 20.05.2009