El vestido rojo

Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ.

Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά.

Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί
ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί.


La noche se cubre con su negro féretro
y la ciudad sedienta despierta por las luces y el éxito

Ponte el vestido rojo
aquel que te hace ver como una llamarada.
Vamos, y no cuentas las horas
los jóvenes son regalos que queman como fuego.

¿Qué nos espera mañana por la mañana?
¿qué amor muere y qué amor nacerá?

hugocella, Hugo Cella © 07.06.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info