Meille ei koskaan päivä nouse
Από τη δόλια μας ψυχή
ποτέ η νύχτα μη χαθεί
γιατί το φως μόλις θα μπει, θα τη τρομάξει.
Και το σκοτάδι τώρα πια
έχουμε σαν παρηγοριά
μες στη ζωή μας
που ποτέ της δε θα φτιάξει.
Αφού μας έχει η ζωή τόσο πληγώσει
για μας ποτέ, για μας ποτέ μην ξημερώσει.
Είναι της μοίρας μας γραφτό
πάντα στο δρόμο τον κακό
όλο να ζούμε δίχως μια χαρά κι ελπίδα.
Δίχως αγάπη και στοργή
σαν τα ρημάδια μες στη γη
σαν τα καράβια
που τσακίζει η καταιγίδα.
Kurjasta sielustamme
ei koskaan yö katoa
koska kun valo käy sisään, heti säikähtää.
Ja pimeys nyt enää
meillä on lohtuna
elämässämme
joka ei koskaan korjaudu.
Koska meitä on elämä niin haavoittanut
ei meille koskaan, ei meille koskaan päivä nouse.
On kohtaloomme kirjoitettu
aina huono tie
aina elämme ilman iloa ja toivoa.
Ilman rakkautta ja intohimoa
kuin raunio maan päällä
kuin laivat
joita ruhjoo myrsky.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 09.07.2009