Quando l'amore muore (N. Gatsos)
Πότε πεθαίνει ο έρωτας
κανένας δεν το ξέρει
αφού τ’ αστέρι της χαράς
ειν’ και του πόνου αστέρι.
Τίποτα δε σου ζήτησα
και τίποτα δεν πήρα
ήταν το αίμα σου φωτιά
και το κορμί σου αρμύρα.
Με τη θολή σου τη ματιά
και με τα σκοτεινά σου λόγια
μαύρες πέτρες φύτεψες
και την ερημιά προφήτεψες.
Πότε γεννιέται η άνοιξη
ουτ’ ο Θεός το ξέρει
αφού ένα σύννεφο μπορεί
κατακλυσμό να φέρει.
Στον ήλιο προσευχήθηκα
να διώξει τ’ άγριο χιόνι
να γίνω εγώ παράθυρο
κι εσύ το χελιδόνι.
Quando l'amore muore
nessuno può saperlo
perché la stella della gioia
è la stessa del dolore.
Niente io ti ho chiesto
e niente mi son preso
era il tuo sangue un fuoco
e il corpo acqua di mare.
Con il tuo sguardo fosco
e le tue parole oscure
hai sotterrato pietre nere
e predetto la solitudine.
Quando la primavera nasce
nemmeno Dio lo sa
perché una sola nube basta
a portare l'uragano.
Così ho pregato il sole
che scacci le crude nevi
e che io sia una finestra
e tu la rondinella.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 09.07.2009