Para Grecia
Αμπέλια και χρυσές ελιές
μοιάζεις Ελλάδα μου όπως χθες
φωτιά κι αέρας, στο φως της μέρας.
Τη μια ευρωπαία στο κλαρί,
την άλλη αρχαία προτομή
Γιατί, γιατί;
Γύρνα και δείξε μου τον δρόμο σου ξανά
μάτια μου, κομμάτια μου
σαν γράμμα ατέλειωτο που έσβησε ο καιρός
μ’ ονόματα και χρώματα.
Γυμνά τα δέντρα, τα κλαδιά
κι έχουν πετάξει μακριά
πουλιά κι αστέρια, σε ξένα χέρια.
Ετσι ήταν πάντα μου γελάς
παιδιά είμαστε της λησμονιάς
σ’ ακούω χαμένος, σαν ζαλισμένος.
Στον ουρανό σου θέλω απόψε ν’ ανεβώ
να σε βρω
αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω
μάγισσα, σ’ αγάπησα.
Viñedos y olivas de oro.
Pareces lo que quieres, Grecia mía:
fuego y aire a la luz del día.
Europea y rebelde por una parte,
busto arcáico de otra.
¿Por qué, por qué?
Vuelve y muéstrame otra vez la vía,
tú, mis ojos y mis carnes.
Como carta inacabada, borrada por el tiempo,
con nombres y colores.
Desnudos árboles, ramas
caídas lejos del tronco,
estrellas, pájaros en manos de otros.
Siempre te reíste de mí.
Del olvido somos hijos.
Te escucho perdido y aturdido.
Quiero subir esta noche a tu cielo,
encontrarte.
Abrázame para que entre en tu oscuridad.
Te quise tanto, hechicera...
Almutamid © 18.07.2009