Onda
Όσο πάει και λιγότερο με νοιάζει
πού να είσαι, τι να κάνεις, πώς περνάς.
Το κατάλαβα και πια δε με πειράζει
που με ξέχασες και δε με αγαπάς.
Όμως μου περνάει απ’ το μυαλό μου πότε πότε:
Αχ και να `σουνα εδώ όπως και τότε.
Τότε που για μένα μόνο ζούσες
τότε που τρελά με αγαπούσες
τότε που με ξύπναγες τα βράδια
και το σπίτι γέμιζε με χάδια.
Όσο πάει και λιγότερο με νοιάζει
που μονάχη μου ξανά θα κοιμηθώ.
Δε σε σκέφτομαι την ώρα που βραδιάζει,
δε μου λείπεις το πρωί, δε σε ζητώ.
Όμως μου περνάει απ’ το μυαλό μου πότε πότε:
Αχ και να `σουνα εδώ όπως και τότε.
Τότε που για μένα μόνο ζούσες
τότε που τρελά με αγαπούσες
τότε που με ξύπναγες τα βράδια
και το σπίτι γέμιζε με χάδια.
Kako vreme prolazi,sve manje me brine
gde si,šta radiš,i kako se provodiš
shvatila sam i više mi ne smeta
što me zaboravljaš i ne voliš me.
Međutim,ponekad mi prolazi kroz glavu
Ah,kad bi bio ovde kao onda...
Onda,kada si samo za mene živeo
onda,kada si me ludo voleo
onda,kad si me budio noćima
i ispunjavao dom dodirima...
Kako vreme prolazi,sve manje me brine
što ću ponovo sama zaspati
ne mislim na tebe kad se smrkava
ne nedostaješ mi jutrom,ne tražim te...
Međutim,ponekad mi prolazi kroz glavu
ah,kad bi bio ovde kao onda...
Onda,kada si samo za mene živeo
onda,kada si me ludo voleo
onda,kad si me budio noćima
i ispunjavao dom dodirima...
Lažipara © 18.07.2009