This night has remained
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα κι εγώ κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ’ άστρα μες στη λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου `γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που δυο ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
An ocean to live in I won't find
with a fish's soul in feline body
every night I come out to drown myself
sometimes it's the stars sometimes it's the brink of the abyss
there's something I am after, like a castaway
my years, like my sheets, cigarettes to stamp out
This night has remained
frozen for centuries
as two souls found no refuge
and came to the world strangers and condemned
to live an earthly love
So I slipped away some night
an ocean was the voice of Kazantzidis'
stars kept falling in the sludge
time's both a black buck and a black serpent
my heart gave me signs, wise up
the oil here burns up, so live the journey
This night has remained
frozen for centuries
as two souls found no refuge
and came to the world strangers and condemned
to live an earthly love
manosaris, manos aris © 11.08.2009