Le plancher
Κοντά στα κύματα
θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια
Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το’ πε αδυναμία
Που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία
Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια...
Tout pres des vagues
je ferai construire mon palais.
Je ferai mettre des portes
avec des chaines et des paons.
Et sur la mer
je jetterai mon lit
car les amours m' ont absorbe les ans.
Que je dorme sur le plancher
fermer les yeux aussi
car il y a des gens
qui se donnent totalement.
Je me reveille a minuit
et j' ouvre la fenetre
Et ce que je fais
qui te l' a dit faiblesse?
Moi j' apprecie mon zero et le neant
et je trouve le monde infirme aux points.
Que je dorme sur le plancher
fermer les yeux aussi
car il y a des gens
qui se donnent totalement.
sofiagera © 22.08.2009