Les applaudissements
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μετά σιωπή
κάτι θα κοπεί
στην καρδιά στο μυαλό.
Με κοιτάς σε κοιτώ
και μελαγχολείς
ο καιρός πολύς
μ’ αγαπάς σ’ αγαπώ.
Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί
στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα
κι αν μας αντέξει το σκοινί
θα φανεί στο χειροκρότημα.
Με κρατάς σε κρατώ
και μετά γκρεμός
και μετά το τέρμα
και κανείς κανενός.
Με κρατάς σε κρατώ
και παντού σκιές
και παντού καθρέφτες
για θεούς κι εραστές.
Et nous sommes encore vivants
sur la scene comme un groupe de rock.
Tu me regardes, je te regarde
et apres silence
quelque chose se brisera
dans le coeur, dans la tete.
Tu me regardes, je te regarde
et tu sombres dans la melancolie.
Le temps est long,
tu m' aimes, je t' aime.
Et nous sommes encore vivants
sur la scene, comme groupe de rock
et si la corde nous supporte
cela paraitra aux applaudissements.
Tu me tiens, je te tiens
et apres,le precipice
et apres la fin
et personne a personne.
Tu me tiens, je te tiens
et partout des ombres
et partout des glaces
pour des Dieux, pour des amants.
sofiagera © 29.08.2009