Ta dziewczynka na księżycu
Ένα βράδυ μαγεμένο είδα ξαφνικά
στης σελήνης τον καθρέφτη δυο μικρά πουλιά
Ήταν μάτια ξαφνιασμένα, μάτια γνώριμα.
Μου είπαν λόγια ξεχασμένα και τα γνώρισα.
Ήταν τα δικά μου μάτια, ήμουνα εγώ
το κορίτσι στο φεγγάρι, δώδεκα χρονών.
και ρωτούσα την καρδιά μου μήπως ξέρει αυτή
πού πηγαίνουνε τα χρόνια, πώς περνάει η ζωή.
Τόσο χρόνια ταξιδεύω δίχως τελειωμό,
στο λαβύρινθο του κόσμου ψάχνω γυρισμό.
Μα στης νύχτας τα σκοτάδια σαν κοιτώ ψηλά,
στης σελήνης τον καθρέφτη βλέπω δυο πουλιά.
Είν’ τα μάτια τα δικά μου κι είμαι πάλι εγώ
το κορίτσι στο φεγγάρι, δώδεκα χρονών.
Κι η καρδία μου με ρωτά μήπως ξέρει αυτή
πού πηγαίνουνε τα χρόνια, πώς περνάει η ζωή.
Πού πηγαίνουν αχ τα χρόνια, κι η γλυκιά η ζωή.
Την καρδιά μου τη ρωτάω μήπως ξέρει αυτή!
W pewien wieczór pełen magii zobaczyłam ja
Tam na lustrze księżycowym małe ptaszki dwa
Były to zdziwione oczy oczy które znam
Zapomniane rzekły słowa co w pamięci mam
To me własne oczy były i to byłam ja
Ta dziewczynka na księżycu w dniu dwunastu lat
Swoje serce pytam stale może ono wie
Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie
Tyle lat już podróżuję końca nie ma tu
W labiryncie świata szukam wciąż powrotu dróg
Lecz gdy pośród nocy cieni w górę wznoszę twarz
Tam na lustrze księżycowym ptaszki widzę dwa
To me własne oczy były i to byłam ja
Ta dziewczynka na księżycu w dniu dwunastu lat
Swoje serce pytam stale może ono wie
Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie
Dokąd lata te odchodzą dokąd życie mknie
Swoje serce pytam stale może ono wie
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 29.08.2009