Dzieci ulicy
Δες πώς αλλάζει γρήγορα πάλι
Γρήγορα πάλι πώς αλλάζει ο καιρός
Ποιος να προλάβει να ησυχάσει
Σύννεφα γέμισε ξανά ο ουρανός.
Τρέχουν οι σκάλες και τ’ αυτοκίνητα
Τρέχουν οι ανάγκες μας και πίσω εμείς
Μες στις ψιχάλες τα λιγομίλητα
Παιδιά των δρόμων στάσου για να δεις
Πώς περιμένουν το χειμώνα το βαρύ.
Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα
Μας σημαδεύει μες στα μάτια η ζωή
Κι όλο που πάει να μας πετύχει
Εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί.
Εργοδηγός ή βασιλέας
Ζητιάνος ή πρωθυπουργός μωρό μου
Χωρίς την πίστη της παρέας
Καθένας ένας είναι κι ορφανός
Μια μαριονέτα του θανάτου
Στο χρόνο μέσα τσακισμένος κι έρημος.
Patrz jak się zmienia tak szybko znowu
Tak szybko znowu aura zmienia się już
Któż teraz zdąży się uspokoić
Niebo się wypełniło chmurami burz
Pędzą i schody pędzą samochody
Pędzą potrzeby a za nimi i my
Wśród mżawek łzawych wśród strumieni wody
Dzieci ulicy milczą spostrzeż je ty
Jak oczekują przyjścia zimy ciężkich dni
I dnia każdego - każdej nocy
Prosto nam w oczy życie strzał oddać chce
Choć prawie damy mu się zaskoczyć
Wciąż cali i wciąż żywi budzimy się
Czy brygadier czy król na grodzie
Czy żebrak czy sam premier ech kochanie
Gdy zaufania ludzi niegodzien
Każdy sierotą staje się bez dwóch zdań
Jest marionetką w rękach śmierci
W otchłani czasu poraniony całkiem sam
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 29.08.2009