Čudna igra (Mitropanos)
Μαύρο κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα
αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο
το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα
και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο
Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια
σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη
μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια
όμως σε θέλω μ’ ένα πάθος χαρτοπαίχτη
Παίζεις περίεργο παιχνίδι και φοβάμαι
πως μέσ’ τα μάτια σου πάλι χαμένος θάμαι
Στροφές ανάποδες και η άσφαλτος να καίει
περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες
φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη
με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες
Μαχαίρι αδέσποτο στο σώμα μου καρφώσου
φαρμακερό κεντρί, φαρμακερό αγκάθι
σ’ ακολουθώ σ’ αυτό τον ξέφρενο ρυθμό σου
κι ας ξανακάνω απ’ την αρχή τα ίδια λάθη
Crno vino kao krv bika u areni
i druga pakla polako se prazni
mašina vremena nema kočnice
a tvoja ljubav drži stilet
Tvoje je telo puno minskih polja
senka što krije se u noći ogledala
u tebi vidim požare i crne planove
pa opet te želim strašću jednog kockara
Igraš čudnu igru i bojim se
da ću u tvojim očima opet biti izgubljen (poražen)
Skretanja naopaka i asfalt gori
prolaze zviždeći meseci kao teretni kamioni
odlaziš i ostavljaš ljubav u dugovima
sa neraščišćenim računima i hipotekama
Nož ničiji u moje telo zabodi
otrovna žaoka, trn otrovni
u ovom tvom bolesnom ritmu pratim te
pa makar iz početka pravio iste greške..
neraidaBGD, Ivana © 29.08.2009