Tu étais la lune
Πράσινο σκοτάδι απ’ τα μάτια σου βαμμένο
χίμηξε κι απόψε να με βρει
κι έγινε το σπίτι ένα δάσος πετρωμένο
πού `μοιαζαν τα δέντρα του σταυροί.
Έρημο τραγούδι από αίμα κι από χιόνι
κλαίει στα παλιά μου τα χαρτιά
όπως το φτωχό μου το κορμί που δεν παλιώνει
για να το πετάξω στη φωτιά.
Ήσουνα φεγγάρι κι ήμουνα πουλί
πέταξα για να σε φτάσω
κι όταν σ’ είχα φτάσει μέχρι το φιλί
σ’ έσβησ’ η ανατολή.
De vertes ténèbres colorées par tes yeux
Se sont élancées pour me trouver ce soir encore
Et la maison est devenue une forêt pétrifiée
Dans laquelle les arbres ressemblaient à des croix.
Une chanson déserte, de sang et de neige
Pleure dans mes vieux papiers
Comme mon pauvre corps qui ne vieillit pas
Pour que je le jette dans le feu.
Tu étais la lune et moi j’étais l'oiseau
J’ai volé pour t’atteindre
Et quand je t’ai rejoint jusqu’à t’embrasser
Le soleil levant t'a éteinte
www.projethomere.com © 02.10.2009