Le chef | ||
Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί είχαμε και ξύλινα ντουφέκια κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή στα παλιά μας στέκια Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό κι ήξερες μονάχα να διατάζεις κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ για να με κοιτάζεις Έγειρες στη γη να κοιμηθείς κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς κι όμως έχω ζήσει | Nous fabriquions des chapeaux en papier Nous avions des fusils en bois Et la guerre était une fête Dans nos anciens lieux de rencontre Tout le monde t'appelait "chef" Et tu savais seulement commander Moi aussi je te suivais Pour que tu me regardes Tu es tombé à terre pour dormir Et ton coeur s'est transformé en cyprès Je t'ai dit que je mourrais si tu étais tué Et cependant je suis toujours vivante | |
www.projethomere.com © 02.10.2009 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info