Le chef

Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια

Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις

Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει


Nous fabriquions des chapeaux en papier
Nous avions des fusils en bois
Et la guerre était une fête
Dans nos anciens lieux de rencontre

Tout le monde t'appelait "chef"
Et tu savais seulement commander
Moi aussi je te suivais
Pour que tu me regardes

Tu es tombé à terre pour dormir
Et ton coeur s'est transformé en cyprès
Je t'ai dit que je mourrais si tu étais tué
Et cependant je suis toujours vivante

www.projethomere.com © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info