Nie boję się już życia

Μόνος μου μεσ’ στα σκοτεινά
μ’ αέρηδες και κρύο
παλεύω με το ξαφνικά
που κάνει το ένα δύο

Ότι με πίκρανε πολύ
στα μάτια το κοιτάω
κι αφού του δώσω ένα φιλί
αντίθετα τραβάω

Δε τη φοβάμαι τη ζωή
τίποτα δε φοβάμαι
μου φτάνει μόνο μια στιγμή
στην αγκαλιά σου να ’μαι
Δε τη φοβάμαι τη ζωή
στα δύσκολα αντέχω
και αν πέφτω κάτω σαν παιδί
σηκώνομαι και τρέχω

Παίρνω στα χέρια μου ξανά
του χρόνου το τιμόνι
και ότι ακόμα με πονά
σε λίγο τρώει σκόνη

Δε τη φοβάμαι τη ζωή
τίποτα δε φοβάμαι
μου φτάνει μόνο μια στιγμή
στην αγκαλιά σου να ’μαι
Δε τη φοβάμαι τη ζωή
στα δύσκολα αντέχω
και αν πέφτω κάτω σαν παιδί
σηκώνομαι και τρέχω


Samotny wciąż w ciemności trwam
A wiatr i mróz dokoła
I z tym co nagłe walczę sam
Choć przepołowić zdoła

Goryczy którą czuję wciąż
Odważnie patrzę w oczy
Pocałowawszy czule ją
W przeciwną stronę kroczę

Nie boję się już życia nie
Niczego się nie lękam
Wystarczy chwila albo dwie
Spędzone w twych objęciach
Nie boję się już życia nie
Wytrzymam trud i krzywdę
Jeśli jak dziecko potknę się
Wstaję i dalej idę

Sam kierownicę czasu znów
W swe ręce chwytam dzielnie
A wszystko co mi sprawia ból
Powalam wnet na ziemię

Nie boję się już życia nie
Niczego się nie lękam
Wystarczy chwila albo dwie
Spędzone w twych objęciach
Nie boję się już życia nie
Wytrzymam trud i krzywdę
Jeśli jak dziecko potknę się
Wstaję i dalej idę

EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info