Nie boję się już życia
Μόνος μου μεσ’ στα σκοτεινά μ’ αέρηδες και κρύο παλεύω με το ξαφνικά που κάνει το ένα δύο Ότι με πίκρανε πολύ στα μάτια το κοιτάω κι αφού του δώσω ένα φιλί αντίθετα τραβάω Δε τη φοβάμαι τη ζωή τίποτα δε φοβάμαι μου φτάνει μόνο μια στιγμή στην αγκαλιά σου να ’μαι Δε τη φοβάμαι τη ζωή στα δύσκολα αντέχω και αν πέφτω κάτω σαν παιδί σηκώνομαι και τρέχω Παίρνω στα χέρια μου ξανά του χρόνου το τιμόνι και ότι ακόμα με πονά σε λίγο τρώει σκόνη Δε τη φοβάμαι τη ζωή τίποτα δε φοβάμαι μου φτάνει μόνο μια στιγμή στην αγκαλιά σου να ’μαι Δε τη φοβάμαι τη ζωή στα δύσκολα αντέχω και αν πέφτω κάτω σαν παιδί σηκώνομαι και τρέχω		Samotny wciąż w ciemności trwam A wiatr i mróz dokoła I z tym co nagłe walczę sam Choć przepołowić zdoła Goryczy którą czuję wciąż Odważnie patrzę w oczy Pocałowawszy czule ją W przeciwną stronę kroczę Nie boję się już życia nie Niczego się nie lękam Wystarczy chwila albo dwie Spędzone w twych objęciach Nie boję się już życia nie Wytrzymam trud i krzywdę Jeśli jak dziecko potknę się Wstaję i dalej idę Sam kierownicę czasu znów W swe ręce chwytam dzielnie A wszystko co mi sprawia ból Powalam wnet na ziemię Nie boję się już życia nie Niczego się nie lękam Wystarczy chwila albo dwie Spędzone w twych objęciach Nie boję się już życia nie Wytrzymam trud i krzywdę Jeśli jak dziecko potknę się Wstaję i dalej idę
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info