Užurbana ptica juga (Kotsiras)
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ
Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις
Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ
Καπνός και σκόνη
Δεν ανασαίνω
να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!
Dan podrhtava u zemlji gde živim
hiljade oblaka plače
nisi tu
Prazan svet
gledam spolja
koliko god da se vratim
neću te naći
Nekada si bila ranjena
užurbana ptica juga
nisi mogla da poletiš
nisi mogla da zaboraviš
U praznoj kući
kao bajci
svila si u mome srcu
toplo gnezdo
ali sada znam bajke
pobeđuje ih navika, zaborav..
Nekada si bila ranjena
užurbana ptica juga
nisi mogla da poletiš
nisi mogla da zaboraviš
Dan podrhtava u zemlji gde živim
sve kao da govori
nisi tu
Dim i prašina
ne dišem
evo, kraj je zapisan, šta da tražim više
Nekada si bila ranjena
užurbana ptica juga
nisi mogla da poletiš
nisi mogla da zaboraviš
neraidaBGD, Ivana © 02.10.2009