The bodies and the knives
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε κάποτε αλλάζουν χέρια,
τα σημάδια τους αφήνουν
που πονανε και δε σβήνουν.
Άγγιξέ με, φίλα με, μύρισέ με
κρύψου μέσα μου, κατοίκησε με,
σαν παλιό κρασάκι φύλαξέ με
ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά,
αχ! ένα κορμί δεν είναι μόνο αγκαλιά
είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά.
Τα πουλιά και τα τριζόνια
άντε τραγουδάνε τόσα χρόνια
κι από την ανατριχίλα
κοκκινίζουνε τα μήλα.
Τα κορμιά και τα μαχαίρια
άντε μη βρεθούν σε λάθος χέρια,
κάποιο φονικό θα γίνει
και ποιος παίρνει την ευθύνη.
Μέσα στης γιορτής το κέφι
άντε πιο ψηλά κρατάει το ντέφι
όποιος πόνεσε και ξέρει
γλύκα που `χει το μαχαίρι
The bodies and the knives
well at some point they do change hands
they leave their scars
which hurt and do not disappear.
Touch me, kiss me, smell me
hide inside me, settle in me,
guard me like a nice old wine
A body is more than just embracing
A body is more than just embracing
it is a homeland that will turn into exile.
The birds and the crickets
well, they have been singing all those years
and the shivering
makes the apples blush red
The bodies and the knives
well, don't let them fall into the wrong hands
there will be murder done
and who will be responsible?
In that party mood
well the drum is held highest
by whoever has felt pain and knows
the knife's sweetness.
Geeske © 05.07.2005