Laten we naar Voula gaan (Een kus is geen zonde)
Προχτές ανταμωθήκαμε με μια φιληναδούλα
και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα
και σε μια βάρκα μπήκαμε τα δυο μαζί, να πάμε για τη Βούλα.
Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.
Μα μόλις ξεκινήσαμε, φρεσκάρισε ο μπάτης,
και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της
και η μαργιόλα η θάλασσα, αχ τι καημός, άρχισε τα δικά της.
Αχ, βρε θάλασσα μαργιόλα, εσύ μας τα κάνεις όλα.
Με φουσκωμένο το πανί οι δυο μας στο τιμόνι,
ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη,
ε ρε, μανούλα μου γλυκιά, τι να σου πω, δεν το ξεχνώ ακόμη.
Και μας φώναζε το κύμα, το φιλί δεν είναι κρίμα.
Eergisteren ontmoette ik een vriendinnetje
en met z’n tweetjes gingen we in een bootje zitten om naar Voula te gaan
en met z’n tweetjes gingen we in een bootje zitten om naar Voula te gaan.
De golven riepen: een kus is geen zonde.
Maar we waren nog niet weg of een koude bries stak op,
en de ruwe zee, o ellende, had ons te pakken
en de ruwe zee, o ellende, had ons te pakken.
Ach ruwe zee wat doe je ons aan.
Met bolle zeilen, wij twee aan het roer,
mijn zoete liefje, dat vergeet ik niet,
mijn zoete liefje, dat vergeet ik niet.
De golven riepen: een kus is geen zonde.
renehaentjens © 07.10.2009