Do kraja sveta (Remos)
Όλο με κοιτάς σαν να με ρωτάς
«πες μου, μ’ αγαπάς;»,
σου απαντάω «ναι»,
με ρωτάς «πόσο;», «τόσο!»
κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά.
Όλο αυτό μου λες «Πες μου, πες μου, πες!
Πες μου αν με θες», σου απαντάω «ναι».
«Πες μου, πες μου, πόσο;», «τόσο!»
κι εσύ πάλι «πόσο;».
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι στον ουρανό να μην πετάνε πια πουλιά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα πάρε με αγκαλιά.
Σώπα και μην κλαις, φόβους κι απειλές
μακριά σου, μακριά σου εγώ τα ‘διωξα.
Τίποτα μη λες, τώρα μόνο τα φιλιά σου
έλα δώσ’ μου μέχρι το τέλος του κόσμου.
Μέχρι το τέλος του κόσμου,
μέχρι να χάσω το φως μου,
μέχρι κλείσουν όσα ξέρω τραύματα ανοιχτά.
Μέχρι το τέλος του κόσμου
έλα κράτα με σφιχτά.
Stalno me gledaš kao da me pitaš
"kaži mi da li me voliš?"
odgovaram ti "da"
pitaš me "koliko?" - "toliko"
a ti opet "koliko?"
Dok svet bude postojao
dok ne izgubim svetlost
dok na nebu više ne budu letele ptice
dok svet ne nestane
dođi, zagrli me..
Samo mi to govoriš "kaži mi, kaži mi, kaži"
kaži mi da li me želiš, odgovaram ti "da"
"kaži mi koliko" - "toliko"
a ti opet "koliko"
Dok svet bude postojao
dok ne izgubim svetlost
dok na nebu više ne budu letele ptice
dok svet ne nestane
dođi, zagrli me..
Ne govori i ne plači, strahove i pretnje
daleko, daleko od tebe ja sam oterao
ništa ne govori, sada mi samo poljupce
daj, dok svetu ne dođe kraj..
Dok svet bude postojao
dok ne izgubim svetlost
dok se ne zacele otvorene rane
dok svet ne nestane
dođi i čvrsto me zagrli.
neraidaBGD, Ivana © 07.10.2009