Il sor Antonio (N. Gatsos)
Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ. Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά. Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε, τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή. Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ’ όνειρό του ζει μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή. Αχ κυρ Αντώνη πώς σ’ αγαπάμε και μαζί σου τ’ άστρα μετράμε, τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να `ρθει βροχή και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή. Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί. Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή αφού για πάντα μες τ’ όνειρό του θέλησε πια να ζει.		Il sor Antonio da tanto tempo viveva nel cortile con una brocca e un letto e tanto vino aveva due occhi sereni e i capelli arruffati e sempre portava un fiore sul vecchio vestito Ah sor Antonio quanto bene ti vogliamo e contiamo le stelle in tua compagnia per te saltiamo i falò finché arrivi la pioggia e ci scordiamo sempre che ti infuri se come uccelli ti ciondoliamo intorno come bimbi con te ridiamo quando reciti le orazioni Il sor Antonio ha fretta di andare a coricarsi perché la sera nei suoi sogni vuole ricordare ciò che non ha mai vissuto vive nel suo sogno ma la notte si dilegua e triste lo ritrova l'alba Ah sor Antonio quanto bene ti vogliamo e contiamo le stelle in tua compagnia per te saltiamo i falò finché arrivi la pioggia e ci scordiamo sempre che ti infuri se come uccelli ti ciondoliamo intorno come bimbi con te ridiamo quando reciti le orazioni Ma una sera il sor Antonio prepara il letto per dormire e al nostro risveglio aspettiamo che appaia sulla porta ma il sor Antonio non uscirà mai più in cortile perché per sempre ormai ha deciso di vivere nel suo sogno
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info