La canzone della Sirena - Col mio bianco fazzoletto (Gatsos)

Με τ’ άσπρο μου μαντήλι
θα σ’ αποχαιρετήσω
και για να μου `ρθεις πίσω
στην εκκλησιά θα μπω.

Θ’ ανάψω το καντήλι
και το κερί θα σβήσω
τα μάτια μου θα κλείσω
και θα σ’ ονειρευτώ.

Γιατί είσαι λυπημένο
και δε μιλάς και συ
πουλί ταξιδεμένο
σε μακρινό νησί;

Είχα τα δυο σου χείλη
κρυφό της νύχτας αστέρι
μα το δικό μου αστέρι
μη παίρνεις από δω.

Σου χάρισα κοχύλι
να το κρατάς στο χέρι
ως τ’ άλλο καλοκαίρι
που θα σε ξαναδώ.


Col mio bianco fazzoletto
ti darò l'addio
e per farti tornare a me
entrerò nella chiesa.

Accenderò la candela
e spegnerò il cero
chiuderò i miei occhi
e poi ti sognerò.

Perché stai penando
e non parli anche tu
uccellino che hai viaggiato
fino a un'isola lontana ?

Tenevo le tue labbra
come segreta notturna stella
ma la stella che io ho
non portarla via da qui.

Ti ho donato una conchiglia
da tenere nella mano
fino all'estate che verrà
quando infine ti rivedrò.

Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info