La luna si fa piccola (Gatsos)
Μικραίνει το φεγγάρι σαν ζωντανό σφουγγάρι
και πέτρινος λωτός φεύγει και χάνεται ο καιρός,
βαρύς καιρός, δριμύς καιρός πικρός,
σαν ζαρκάδι μες στον Άδη.
Στο βλέμμα σου το γκρίζο
το σώμα μου κερδίζω και χάνω την ψυχή·
ποτέ δεν είδα στην καταιγίδα μια πράσινη βροχή.
Μικραίνει το φεγγάρι
σα ζωντανό σφουγγάρι
μέσα του κλείνει
ό, τι έχει μείνει απ’ την αγάπη μας.
La luna si fa piccola come una vivente spugna
e come petroso loto se ne va e si dilegua il tempo
un tempo greve segue, un tempo triste
come un daino in fondo all'Ade.
Nel tuo sguardo grigio
guadagno il mio corpo e perdo l'anima
mai vidi nella tempesta una pioggia verde.
Scema la luna
come vivente spugna
dentro di sé rinchiude
quel che rimane del nostro amore.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 18.10.2009