Svetlosne godine
Εγώ να σου λέω
τούτη ζάλη σκοτώνει
και εσύ να μου λές
πως δε βλέπεις νεκρούς
Η πόλη τρελή
βυθισμένη στη σκόνη
φωνάζει, σπαράζει
μα εσύ δεν ακούς
Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε
έλα και πες μου ξανά πως μεθάς
τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε
και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς
Εγώ να μιλώ
για τις μέρες που φύγαν
και εσύ να ρωτάς
ποιος τις πήρε και πως
Τόσες αγάπες
ρωτάω που πήγαν
απέχουμε ξέρεις
χίλια έτη φωτός
Βάλε κρασί στο ποτήρι και σείσε
έλα και πες μου ξανά πως μεθάς
τα μάγια που σε πνιξαν μόνη σου λύσε
και έρωτας γίνε να μ’ αγαπάς
Ja da ti govorim
ova vrtoglavica ubija
a ti da mi kažeš
kako ne vidiš mrtve
Grad lud
utonuo u prašinu
viče, razdire se
ali ti ne čuješ
Sipaj vino u čašu i promućkaj
dođi i reci mi opet da si pijana
magiju koja te guši sama skini
i ljubav postani da me voliš
Ja da govorim
o danima što su prošli
a ti da pitaš
ko ih je uzeo i zašto
Tolike ljubavi
pitam gde su otišle
udaljene su, znaš
hiljadu svetlosnih godina
Sipaj vino u čašu i promućkaj
dođi i reci mi opet da si pijana
magiju koja te guši sama skini
i ljubav postani da me voliš
neraidaBGD, Ivana © 24.10.2009