Ännu i helvete
Δεν αγαπώ κανένανε, κανέναν δεν πονάω,
οι φίλοι μου με ρίξανε, οι εχθροί μου με μισούνε,
οι συγγενείς με βρίζουνε, οι ξένοι μ’ αδικούνε.
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι,
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε.
Οσες φορές συμπόνεσα την ξένη δυστυχία,
πληρώθηκα αχάριστα, μου γύρισαν την πλάτη
κι αν δεν τους επρολάβαινα, θα μου ’βγαζαν το μάτι.
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι,
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε.
Και μήπως η αγάπη μου δε μ’ έκανε να κλάψω,
εγώ την ελυπήθηκα, την πήρα απ’ την ορφάνια
και κείνη ποδοπάτησε κι αγάπες και στεφάνια.
Ακόμα και στην κόλαση μονάχος θέλω να ’μαι,
δεν θέλω ούτε ν’ αγαπώ, ούτε να μ’ αγαπάνε.
Jag älskar ingen, ingen tycker jag synd om,
mina vänner mig kastade bort, fiende mig hatar,
släktingar mig skymfar, främlingar är kallsinniga.
Ännu i helvete ensam vill jag vara,
jag vill inte älska, inte vara älskad.
Så många gånger tyckte jag synd om någons olycka,
så blev jag betalad med otacksamhet man vände mig ryggen
och hade jag inte märkt, mina ögon hade stulits.
Ännu i helvete ensam vill jag vara,
jag vill inte älska, inte vara älskad.
Och kanske min käraste gjorde mig att gråta,
jag tyckte synd om henne, tog henne ifrån föräldralöshet
och hon trampade ner kärlekar och (brud-)kronor.
Ännu i helvete ensam vill jag vara,
jag vill inte älska, inte vara älskad.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 24.10.2009