Barco roto
Σπασμένο καράβι να `μαι πέρα βαθιά
έτσι να `μαι
με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά
να κοιμάμαι
Να `ν’ αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική
γύρω γύρω
με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί
που θα γείρω
Να `ν’ η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά
έτσι να `ναι
και τα βράχια κατάπληκτα και τ’ αστέρια μακριά
να κοιτάνε
Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές
δίχως χάρη
κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές
το φεγγάρι
Έτσι να `μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό
έτσι να `μαι
σ’ αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό
να κοιμάμαι
Barco roto, estar más profundo,
estar así
Sin mástiles, sin velas,
dormir
Mullido el terreno y la costa fúnebre
alrededor
Con el armazón combado y con la proa,
allí donde me dirijo
El mar inanimado y los peces muertos,
así sea
Y los acantilados estupefactos y las estrellas lejanas
mirando
Sin campanada las horas y los días afligidos
sin motivo
Y así, hueca e inmóvil, en las noches mudas
la luna
Así ser un barco caído muerto,
ser así
En la playa marchita y en una hondonada con agua,
Dormir.
martha © 04.02.2010