KIvellä rapautuneella
Σ’ ένα βράχο φαγωμένο
από κύμα αγριωπό
ένα σούρουπο είχα κάτσει
λίγο να συλλογιστώ.
Κάθε βήμα στη ζωή μου
είναι πόνος και συμφορά,
θέλω ο δόλιος να πετάξω
μα δεν έχω τα φτερά.
Έτσι μ’ έχει καταντήσει
των ανθρώπων η οργή, *
στρώμα να ’χω τα χορτάρια
και προσκέφαλο τη γη.
*στις ηχογραφήσεις με τον Διονυσίου και τη Λύδια:
μιας γυναίκας η οργή
Kivellä rapautuneella
aallon runtelemalla
eräänä iltana istuin
hiukan miettimässä.
Joka askel elossani
on tuska ja onnettomuus,
haluan kurja lentää
muttei ole siipiä.
Tällaiseksi on minut saanut
ihmisten kiukku, *
petinä mulla ruohikko
ja tyynynä maa.
* myös μιας γυναίκας η οργή,
naisen kiukku
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 05.02.2010