Miksi unohdat
Είναι η νύχτα θλιμμένη γιορτή
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι στα χείλη μια γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.
Δε μιλάμε πια γιατί;
Δεν υπάρχεις πια γιατί;
Τόση ερημιά γιατί;
Γιατί χωρίσαμε, γιατί;
Με πνίγει το γιατί.
Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που με ξύπναγες χαράματα
και μου ’λεγες με κλάματα
εμένα, μόνο εμένα θ’ αγαπάς;
Γιατί ξεχνάς
τις μεγάλες μας στιγμές
γιατί ξεχνάς
κι όλο χάνεσαι στο χτες,
γιατί ξεχνάς
που μου ’λεγες "αγάπα με και μη σταματάς";
Γιατί ξεχνάς, γιατί ξεχνάς;
Λόγια η νύχτα σε μαύρο χαρτί
τώρα που λείπεις εσύ.
Είσαι μια λέξη με γεύση πικρή,
ένα μεγάλο γιατί.
On yö surullinen juhla
nyt kun sinä puutut.
Olet huulilla maku katkera,
suuri miksi.
Emme puhu enää - miksi?
Ei sua ole enää - miksi?
Niin autiota - miksi?
Miksi erosimme, miksi?
Mut hukuttaa miksi.
Miksi unohdat
suuret hetkemme
miksi unohdat
ja kokonaan katoat eiliseen,
miksi unohdat
että mut herätit aamuvarhain
ja mulle sanoit itkien
minua, vain minuako rakastat?
Miksi unohdat
suuret hetkemme
miksi unohdat
ja kokonaan katoat eiliseen,
miksi unohdat
kun mulle sanoit "rakasta mua äläkä lopeta"?
Miksi unohdat, miksi unohdat?
Sanoja on yö mustalla paperilla
nyt kun sinä puutut.
Olet sana katkeran makuinen,
suuri miksi.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 05.02.2010