Ov'è deserto e tenebra (D. Solomòs)
Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και το Χάρο
όπου `ν’ ερμιά και σκοτεινιά και του θανάτου σπίτι,
στο δρόμο επαίζαν τα παιδιά και τραγουδούσε η κόρη
στον όμορφο κι ατάραχο ελευθεριάς αέρα
με φουσκωμένα τα πανιά περήφανα κι ωραία
και με το ρούχο ολόμαυρο σαν του λαγού το αίμα.
Πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.
Luce che grata schiaccia la Morte e l’Ade
ov’è deserto e tenebra, la casa di Caronte.
Lungo la strada giochi di bimbi, canti di fanciulle
nel vento bello e imperturbabile della libertà,
con le vele rigonfie superbe e belle,
coi vestiti più cupi del sangue della lepre.
Sempre aperti, sempre desti gli occhi dell’anima mia.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 06.02.2010