When it dawns

Όταν χαράζει, ο πρώτος στεναγμός
βγαίνει απ’ τα πιο σφιγμένα χείλη.
Σαν πεταλούδα στην κάμαρη πετά
ψάχνοντας άνοιγμα να φύγει.

Αν είσαι μόνος, αν είσαι αδύναμος
η χαραυγή θα σε ξεκάνει.
Έχει το μύρο, έχει τη σιγαλιά,
κι έχει τον ήλιο τον αλάνη.

Καινούρια μέρα, καινούριος ποταμός
στις εκβολές του θα προσφέρει
όσα χαθήκαν, όσα ξεχάστηκαν
κι όσα γι’ αυτά κανείς δεν ξέρει.

Πίσω απ’ τους λόφους, πίσω απ’ τα βλέφαρα
υπάρχει τόπος και για σένα.
Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα,
χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα.


When it dawns, the first sigh
comes out from the tightest lips
like a butterfly it flies around the room
looking for an opening to go out

If you are alone, if you are weak
the dawn will finish you
it has the myrrh, it has the silence
it has the naughty sun

New day, new river
on its banks it will offer
all those lost, all those forgotten
and all those nobody knows about

Behind the hills, behind the eyelashes
there is room for you
without Bastille, without anathema
without the tight lips

Panos © 15.07.2005

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info