Čovek sam
Ποια νύχτα πες μου σ’έχει πάρει και κλαίω κάθε δειλινό δεν είσαι εδώ και το φεγγάρι δε βγαίνει πια στον ουρανό Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά μη μου ζητάς ν’αντέξω τη μαχαιριά ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά Ποια νύχτα μαύρη σ’ έχει κλέψει και δε σε βρίσκω πουθενά ποτάμι δάκρυα έχει βρέξει από τα μάτια μου ξανά Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά μη μου ζητάς ν’αντέξω τη μαχαιριά ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει και πού να βρω παρηγοριά		Koja te je noć, reci mi, otela pa plačem svake večeri nisi tu, i mesec više na nebu ne izlazi Čovek sam, sunce moje, i imam srce ne traži od mene da podnesem ubod nožem rastanak ranjava, kao sveća me topi i gde utehu da nađem? Koja te je crna noć ukrala pa te ne nalazim nigde reka suza je potekla iz očiju opet.. Čovek sam, sunce moje, i imam srce ne traži od mene da podnesem ubod nožem rastanak ranjava, kao sveća me topi i gde utehu da nađem?
neraidaBGD, Ivana © 08.02.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info