Čovek sam

Ποια νύχτα πες μου σ’έχει πάρει
και κλαίω κάθε δειλινό
δεν είσαι εδώ και το φεγγάρι
δε βγαίνει πια στον ουρανό

Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν’αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και πού να βρω παρηγοριά

Ποια νύχτα μαύρη σ’ έχει κλέψει
και δε σε βρίσκω πουθενά
ποτάμι δάκρυα έχει βρέξει
από τα μάτια μου ξανά

Άνθρωπος είμαι φως μου κι έχω καρδιά
μη μου ζητάς ν’αντέξω τη μαχαιριά
ο χωρισμός πληγώνει σαν το κερί με λιώνει
και πού να βρω παρηγοριά


Koja te je noć, reci mi, otela
pa plačem svake večeri
nisi tu, i mesec
više na nebu ne izlazi

Čovek sam, sunce moje, i imam srce
ne traži od mene da podnesem ubod nožem
rastanak ranjava, kao sveća me topi
i gde utehu da nađem?

Koja te je crna noć ukrala
pa te ne nalazim nigde
reka suza je potekla
iz očiju opet..

Čovek sam, sunce moje, i imam srce
ne traži od mene da podnesem ubod nožem
rastanak ranjava, kao sveća me topi
i gde utehu da nađem?

neraidaBGD, Ivana © 08.02.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info