Oprosti mi
Δε θέλω πια πολλά, μονάχα εσένα
Εσένα που αγαπώ !
Θα πάω στο σταθμό θ’ αλλάξω τρένα
Για να ’ρθω να σ’ το πω!
Συγχώρεσέ με !Αγκάλιασε με !
Δεν ήθελα ποτέ να σε πληγώσω
Παρ’ την καρδιά μου, τα όνειρά μου
Δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω
Δώσε μου ακόμα μια ζωή
Να σ’ αγαπήσω απ’ την αρχή
Δε θέλω πια να ζω χωρίς εσένα
Δε θέλω να πονώ!
Και τρέχω σαν τρελός σπάσαν τα φρένα
Ναι τρέχω να σ’ το πω!
Συγχώρεσε με Αγκάλιασε με …..
Κι είμαι δω προσπαθώ να μαζέψω τη σκόνη απ τα αστέρια
Να φτιάξω ένα ποίημα γλυκό
Και να γίνουν οι λέξεις λευκά περιστέρια να
φτάσουν κοντά στον δικό σου ουρανό
Στο μπαλκόνι να βγεις να κοιτάξεις κρυφά να γελάσεις
και να με φωνάξεις να ’ρθω
Να ’ρθω πίσω για σένα για μένα και στο άθλιο ψέμα να πάψω
να πάψω να ζω!
Ne želim više mnogo, samo tebe
tebe koju volim
otići ću na stanicu, menjaću vozove
da bih ti došao to da ti kažem
Oprosti mi, zagrli me
nikad nisam hteo da te povredim
osim mog srca i mojih snova
nemam ništa više da ti dam
daj mi još jedan život
da te zavolim iz početka.
Ne želim više da živim bez tebe
ne želim da patim
i jurim kao lud, kočnice su otkazale
da, jurim, to da ti kažem
Oprosti mi, zagrli me.....
I tu sam, pokušavam da sakupim prah sa zvezda
da napravim jednu pesmu, slatku
i reči da postanu beli golubovi
da stignu do tvog neba
na balkon da izađeš, da pogledaš krišom, da se nasmeješ
i da me pozoveš da dođem
da se vratim, zbog tebe, zbog sebe, i da prestanem da živim
u bednoj laži
neraidaBGD, Ivana © 08.02.2010