Šta preostaje
Το ξέρω πως ποτέ μου δε σ’ αγάπησα αγκάλιαζα εκείνον στο κορμί σου και τα φιλιά ακόμη που σου χάριζα κρυφά εκείνος τα `παιρνε θυμήσου Το ξέρω πως κι εσύ δε μ’ ερωτεύτηκες Στα χάδια μου σκεφτόσουν άλλη αγάπη Κι από τη μοναξιά σου παγιδεύτηκες Κι εγώ ήμουν το λάθος απ’ τα λάθη Τι απομένει Τώρα που νιώθουμε απόμακροι και ξένοι Τώρα που νιώθουμε αδύναμοι και μόνοι Τώρα που αλήθεια αυτό το θέατρο τελειώνει Τι απομένει... Το ξέρω πως δε βρήκα ό,τι ήθελα Δεν ήσουνα ποτέ το κάτι άλλο Στα μάτια σου δυο άλλα μάτια γύρευα Κι αυτό ήτανε λάθος μου μεγάλο		Znam, nikad te nisam zavolela grlila sam njega u tvom telu čak i poljupce što sam ti poklonila krišom je, seti se, uzimao on Znam i da ti nisi bio zaljubljen u mene pri mojim si dodirima razmišljao o drugoj i zbog samoće si upao u klopku a ja sam bila jedna od grešaka Šta preostaje sad kad se osećamo kao otuđeni, stranci sad kad se osećamo nejakim i usamljenim sad kad istina ovu farsu privodi kraju šta preostaje? Znam da nisam našla ono što sam želela nikad nisi bio nešto posebno u tvojim sam očima druge oči tražila i to je bila moja velika greška
neraidaBGD, Ivana © 08.02.2010

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info