Santorini
Σηκώθηκε αέρας
τα φώτα ανάψανε
εσφύριξε το πλοίο
η νύχτα έρχεται
Σε δάση από αιώνες
μονάχη ταξιδεύεις
το άγριο φως λατρεύεις
σε δωμάτια λευκά
Σαξόφωνα της άνοιξης
στη λάβα της καρδιάς σου
λυθήκαν τα μαλλιά σου
και καλοκαίριασε
Το θαύμα έγινε
Γλιστράς μες στην ομίχλη
παράξενων καιρών
φωσφορικό καράβι
των απάνω θαλασσών
Σάντα Ειρήνη
Τα μάτια του Σεβάχ
σε κοίταξαν για πάντα
καθώς τραβούσε σκεφτικός
να πάει στο πουθενά.
Το θαύμα έγινε
The breeze has risen,
the lights have been lit,
the ship has whistled,
night is coming.
Through woods of centuries,
all alone you travel.
You worship the fierce light
in white rooms.
Saxophones of springtime
in the lava * of your heart.
Your hair has come undone,
and summertime is here.
The wonder happened.
You slip off into the mist
of very strange times,
a phosphorescent ship
of the seas above.
Santa Eirini **
The eyes of Sinbad ***
lookied at you forever
while he started out, pensive,
to be going nowhere.
The wonder happened.
Geeske © 25.07.2005