Живота камион червен
Ζωή, νταλίκα κόκκινη
στις εθνικές, στις εθνικές του κόσμου,
στου Στέλιου τα τραγούδια
βενζίνα των φτωχών,
αγάπη θεοσκότεινη,
πολλά ουίσκια εντός μου
ακούνε τα ζεϊμπέκικα
σαν το Πάτερ ημών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.
Φεύγω απ’ αυτό που νιώθω,
έκαψα τον πόθο μονος μια νυχτιά,
ήπια μέχρι που σε είδα
με βαθιά ρυτίδα μες στην ξενιτιά,
φεύγω απ’ αυτό που νιώθω.
Βαριά τα χρόνια, σίδερα,
και τζούφια η λαμαρίνα,
χοτ ντογκ απ’ την καντίνα,
χιλιόμετρα φασόν,
αγάπη θεοσκότεινη,
Θεσσαλονίκη Αθήνα,
αγάπησέ με σήμερα
και στη διαπασών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.
Живота камион червен
По националните ''пътища'' на света
На Стелиос''Казантзидис'' песен
Бензина на бедните
любов катраненотъмна непрогледна
толкова много уиски в мен
слушаме зейбекико
като Господна молитва
Горчиво е маичиното ми мляко
Горчиво е времето ни в течноста
Заводите са големи
а надницата малка
Тръгвам си от това което чувствам
изгоря ми желанието само за една нощ
пих докато не се видях
с бръчки в чужди земи
Годините са тежки метали
и фалшиви ламарини
хот док от столовата
километри фасон
любов катраненотъмна непрогледна
Солун Атина
обичай ме днес
и в диапазон
gopata, Giwrgos © 08.02.2010